Ideolodzy nauki wobec religii

Rozmowa z R.Dawkinsem (Europa,nr.29-172 , 21.07.07.), zatytułowana “Akceptując religię, sprzyjamy ekstremistom”, jest dla mnie przede wszystkim dowodem, że ten uczony, znany z dawnego i znaczącego dorobku badawczego w dziedzinie biologii, opuścił bezpowrotnie rejony analitycznej myśli naukowej i uczciwości intelektualnej.Przypuszczam, że nie bez wpływu na ten fakt, było i jest zjawisko nagłego i gwałtownego wzrostu aktywności środowisk światowej nauki, w dziedzinie propagowania światopoglądu ateistycznego.Na przykład , swoistym przeglądem frontu walki ateistów – przyrodników, była seria konferencji w USA( Kalifornia,La Jolla) w latach 2005-2006, podczas których odbył się istny “sabat czarownic” nad religią i w wiarą w osobowego Boga,a “mistrzami” jego byli :Dawkins,Weinberg,Dennet.S.Weinberg, noblista z fizyki, wygłosił podczas konferencji we wrześniu w 2006 roku, horrendalne stwierdzenie, że głównym celem współczesnej nauki “powinno być zniszczenie wszelkiej religii i gdyby się to udało ,to byłoby to największym dokonaniem nauki w obecnych czasach”.Niewątpliwie, zachętą i podnietą dla S.Weinberga, mogła być właśnie wówczas wydana, skandalizująca praca R.Dawkinsa “The God Delusion”, tłumaczenie której niedawno ukazało się u nas.Należy zadać pytanie :co spowodowało taki światowy wybuch ataków ateistów-uczonych na wiarę w Boga? Przecież wszystko idzie (rzekomo) po ich myśli i zgodnie z ich pragnieniami. Sekularyzacja kultury i cywilizacji, zanik praktyk religijnych, porzucenie zasad etyki wynikającej z wiary w Boga.Skąd więc i dlaczego ,taka intensyfikacja w środowiskach nauki - wolnomyślicielstwa, takie brutalne oraz irracjonalne negowanie wartości społecznej każdej religii, pomawianie jej o sprawstwo całego zła na świecie?Formułuję tezę ,żejest to reakcja na działanie pontyfikatu Jana Pawła II w dziedzinie reorientacji postawy Kościoła katolickiego wobec postępu i rozwoju nauk przyrodniczych w XX wieku, wobec problematyki “ wiara a nauka”.W rozległym dorobku myśli teologicznej Jana Pawła II, zagadnienie relacji oraz interferencji nauki i wiary, wiedzy empirycznej o przyrodzie a teologii, było przedmiotem szczególnej uwagi i troski , dokładnie pisząc ,doprowadziło do uformowania oryginalnej “teologii nauki”.Równolegle z pracą teoretyczną w zakresie uformowanej przez siebie teologii nauki, Jan Paweł II inicjował działania praktyczne na rzecz rzeczywistego zbliżenia świata nauki do Kościoła ,na rzecz prowadzenia dialogu religii z nauką.Nie tylko inicjował ,ale także popierał je i patronował im , angażując do tego agendy watykańskie, które współpracowały owocnie z wieloma narodowymi ośrodkami nauki i kultury, by wymienić słynne seminaria w Castel Gandolfo pod stałą nazwą “ Nauka-Religia-Dzieje”, organizowane przez krakowskiego fizyka , prof.Jerzego A.Janika w latach 1980-2000 , z udziałem wyłącznie polskich uczonych –specjalistów nauk ścisłych, filozofów i teologów ,oczywiście z aktywną obecnością Papieża lub sympozja światowe poświęcone Galileuszowi i Newtonowi.Zasadniczą rolę w tych wydarzeniach na "podwórku polskim", odegrali znakomici doradcy i zarazem przyjaciele papieża, księża profesorzy :M.Heler i J.Życiński.Jednak, szczególnie cenną była inicjatywa Papieża przeprowadzenia w dłuższym okresie czasu międzynarodowych badań pod wspólnym tematem “ Działanie Boga w świecie.Do roku 2000 ,pod kierunkiem Watykańskiego Obserwatorium Astronomicznego i Kalifornijskiego Centrum Badań nad Dialogiem pomiędzy Teologią i Naukami Przyrodniczymi, odbyła się seria międzynarodowych konferencji badawczych poświęconych tematowi “Działanie Boga w świecie” w pięciu aspektach :1.Kosmologia kwantowa i prawa natury2.Chaos, złożoność i samoorganizacja3 Ewolucja i biologia molekularna4. Neurobiologia i badania dotyczące mózgu5 .Fizyka kwantowa i kwantowa teoria pola.Pokłosiem każdej konferencji, był tom referatów i sprawozdań z badań szczegółowych. Łącznie wydano 7 voluminów tekstów autorstwa wybitnych przedstawicieli fizyki, astronomii, biologii, socjologii, filozofii i teologii.Zrozumiałe więc ,że wobec takich dokonań współczesnej teologii chrześcijańskiej, w sferze relacji “nauka – wiara”, które jednoznacznie prowadzą do obalenia tezy o nieusuwalnej sprzeczności i konflikcie między tymi dwiema sferami życia osobowego, przedstawiciele nauki światowej o ateistycznym światopoglądzie, zareagowali kontratakiem i wręcz furią czyli “dawkinsoniadą”.Nawet u nas, fizyk nowego pokolenia, pisząc recenzję z niedawno wydanego przez PIW, tłumaczenia świetnej książki pt. Czy przed Wielkim Wybuchem był Bóg ( Świat Nauki,lipiec,2007) gniewnie i z wielką mocą, nazwał projekt współistnienia religii z nauką, absurdem podobnym do hipotezy “istnienia krowy z dwiema głowami”.